Postanowiłam poruszyć ten temat ze względu na trwające teraz w Polsce Światowe Dni Młodzieży o których na pewno każdy z Was słyszał.

Temat wielokulturowości zawsze mnie interesował. Niestety nie było mi dane pojechać do Krakowa ale pomagałam przy organizacji zajęć dla pielgrzymów, którzy zatrzymali się w moim mieście. Nie jestem osobą jakoś specjalnie religijną ale uważam,że takie wydarzenia jak ŚDM są niesamowite i warte przeżycia, ci ludzie, którzy na nie przyjeżdżają są niesamowici i to oni stwarzają tą wspaniałą atmosferę. Miałam już parę razy okazję obserwować jak żyją obcokrajowcy. Wykorzystuję każdą możliwość rozmowy i poznawania innych kultur, ponieważ uważam to za ciekawe. I nie mam tu na myśli zagłębiania się w szczegóły historii danego kraju( chociaż te również bywają interesujące) a podpatrywania jak żyją ludzie za granicą. Niesamowite jest to,że mieszkamy na tej samej planecie, a tak bardzo się różnimy. Wpływa na to wiele czynników, chociażby klimat, w jakim zamieszkujemy, często to on warunkuje nasz tryb życia, temperament.
Nie będę tu zmyślać,że wiem wiele o świecie, opowiem na przykładach narodowości, które miałam okazję poobserwować.
Zacznę oczywiście od moim ukochanych Portugalczyków. Bardzo podobało mi się to,że mimo,że każde miasto jest pełne różnych knajpek, restauracji, to wszystkie są zawsze przepełnione. Portugalczycy bardzo mało czasu spędzają w domu, nawet posiłki często spożywają z przyjaciółmi, rodziną na mieście. Miasta najczęściej ożywają pod wieczór kiedy robi się chłodniej i przyjemniej siedzi się na dworze. Gdzie takie coś w Polsce? Od tego nawet uzależnione jest ich odżywianie, ponieważ zazwyczaj ciepłe dania jedzą dopiero na kolacje i to ona jest najbardziej rozbudowanym posiłkiem.
Wracając do ŚDM. W niedzielę był zorganizowany w moim mieście festyn z tej okazji, oczywiście udział wzięli pielgrzymi, którzy się u nas zatrzymali czyli Hiszpanie, Włosi, Rumuni i Niemcy. Tego dnia koleżanka powiedziała do mnie,że pierwszy raz zorganizowano u nas coś fajnego. Ja jej odpowiedziałam,że gdyby nie pielgrzymi byłoby drętwo. Niestety, ale po chwili zastanowienia przyznała mi rację. To dzięki im okrzykom, zabawie, tańcom- było tak świetnie. Co najlepsze, kiedy na scenie się prezentowali to wyszło tak,że zarówno Hiszpanie, Włosi jak i Rumuni uczyli jakiegoś tańca. WSZYSCY się bawili- tylko nie POLACY. A nie przepraszam, z kolegą godnie reprezentowaliśmy nasz kraj, No może jeszcze Niemcy aż tak nie szaleli ale w końcu jesteśmy prawie jak jedność. Czasami brakuje mi w Polakach tego luzu co np. mają Hiszpanie. Jeszcze się nie spotkałam z mieszkańcem Półwyspu Iberyjskiego, który byłby sztywny, albo Włocha, który mówi cicho ;) * Dlatego tak bardzo lubię spędzać czas z obcokrajowcami zwłaszcza tymi z krajów śródziemnomorskich. Oczywiście staram się wyciągać się ze spotkań z  takimi ludźmi najwięcej jak mogę, dzięki ostatnim wydarzeniach zauważyłam,że np. Biskup Rumuński a nasz to niebo a ziemia.
Cały czas pluję sobie w brodę,że nie pojechałam do Krakowa, ale założyłam sobie,że na następne WYD wybiorę się choćby miały być w najdalszym zakątku świata- szczerze liczę na Portugalię ale to mało prawdopodobne. Polecam wam również uczestniczyć w  takich imprezach bo to coś wspaniałego, nie da się nawet słowami opisać co się tam dzieje i wcale nie jest tak,że każdy łazi z różańcem i się tylko modli ale niedowiarki chyba mi uwierzą kiedy obejrzą jakikolwiek reportaż z Krakowa.
Korzystajcie z każdej możliwości obcowania z ludźmi zza granicy, nie bójcie się używać języka obcego, bo wiem,że często właśnie to jest przeszkodą. Nie ważne czy wypowiecie coś wspaniale gramatycznie, liczy się to byście mówili zrozumiale. Szkoda marnować takiej szansy przez to,że uważamy,że jesteśmy ciency z angielskiego chociaż wcale tak nie jest.

Przepraszam,że post nie jest zapchany faktami, nie chce szukać nic na siłę w internecie, piszę to co czuję.