Postanowiłam poruszyć ten temat ze względu na trwające teraz w Polsce Światowe Dni Młodzieży o których na pewno każdy z Was słyszał.

Temat wielokulturowości zawsze mnie interesował. Niestety nie było mi dane pojechać do Krakowa ale pomagałam przy organizacji zajęć dla pielgrzymów, którzy zatrzymali się w moim mieście. Nie jestem osobą jakoś specjalnie religijną ale uważam,że takie wydarzenia jak ŚDM są niesamowite i warte przeżycia, ci ludzie, którzy na nie przyjeżdżają są niesamowici i to oni stwarzają tą wspaniałą atmosferę. Miałam już parę razy okazję obserwować jak żyją obcokrajowcy. Wykorzystuję każdą możliwość rozmowy i poznawania innych kultur, ponieważ uważam to za ciekawe. I nie mam tu na myśli zagłębiania się w szczegóły historii danego kraju( chociaż te również bywają interesujące) a podpatrywania jak żyją ludzie za granicą. Niesamowite jest to,że mieszkamy na tej samej planecie, a tak bardzo się różnimy. Wpływa na to wiele czynników, chociażby klimat, w jakim zamieszkujemy, często to on warunkuje nasz tryb życia, temperament.
Nie będę tu zmyślać,że wiem wiele o świecie, opowiem na przykładach narodowości, które miałam okazję poobserwować.
Zacznę oczywiście od moim ukochanych Portugalczyków. Bardzo podobało mi się to,że mimo,że każde miasto jest pełne różnych knajpek, restauracji, to wszystkie są zawsze przepełnione. Portugalczycy bardzo mało czasu spędzają w domu, nawet posiłki często spożywają z przyjaciółmi, rodziną na mieście. Miasta najczęściej ożywają pod wieczór kiedy robi się chłodniej i przyjemniej siedzi się na dworze. Gdzie takie coś w Polsce? Od tego nawet uzależnione jest ich odżywianie, ponieważ zazwyczaj ciepłe dania jedzą dopiero na kolacje i to ona jest najbardziej rozbudowanym posiłkiem.
Wracając do ŚDM. W niedzielę był zorganizowany w moim mieście festyn z tej okazji, oczywiście udział wzięli pielgrzymi, którzy się u nas zatrzymali czyli Hiszpanie, Włosi, Rumuni i Niemcy. Tego dnia koleżanka powiedziała do mnie,że pierwszy raz zorganizowano u nas coś fajnego. Ja jej odpowiedziałam,że gdyby nie pielgrzymi byłoby drętwo. Niestety, ale po chwili zastanowienia przyznała mi rację. To dzięki im okrzykom, zabawie, tańcom- było tak świetnie. Co najlepsze, kiedy na scenie się prezentowali to wyszło tak,że zarówno Hiszpanie, Włosi jak i Rumuni uczyli jakiegoś tańca. WSZYSCY się bawili- tylko nie POLACY. A nie przepraszam, z kolegą godnie reprezentowaliśmy nasz kraj, No może jeszcze Niemcy aż tak nie szaleli ale w końcu jesteśmy prawie jak jedność. Czasami brakuje mi w Polakach tego luzu co np. mają Hiszpanie. Jeszcze się nie spotkałam z mieszkańcem Półwyspu Iberyjskiego, który byłby sztywny, albo Włocha, który mówi cicho ;) * Dlatego tak bardzo lubię spędzać czas z obcokrajowcami zwłaszcza tymi z krajów śródziemnomorskich. Oczywiście staram się wyciągać się ze spotkań z  takimi ludźmi najwięcej jak mogę, dzięki ostatnim wydarzeniach zauważyłam,że np. Biskup Rumuński a nasz to niebo a ziemia.
Cały czas pluję sobie w brodę,że nie pojechałam do Krakowa, ale założyłam sobie,że na następne WYD wybiorę się choćby miały być w najdalszym zakątku świata- szczerze liczę na Portugalię ale to mało prawdopodobne. Polecam wam również uczestniczyć w  takich imprezach bo to coś wspaniałego, nie da się nawet słowami opisać co się tam dzieje i wcale nie jest tak,że każdy łazi z różańcem i się tylko modli ale niedowiarki chyba mi uwierzą kiedy obejrzą jakikolwiek reportaż z Krakowa.
Korzystajcie z każdej możliwości obcowania z ludźmi zza granicy, nie bójcie się używać języka obcego, bo wiem,że często właśnie to jest przeszkodą. Nie ważne czy wypowiecie coś wspaniale gramatycznie, liczy się to byście mówili zrozumiale. Szkoda marnować takiej szansy przez to,że uważamy,że jesteśmy ciency z angielskiego chociaż wcale tak nie jest.

Przepraszam,że post nie jest zapchany faktami, nie chce szukać nic na siłę w internecie, piszę to co czuję.

Wiem,że niektórzy ludzie mają pewne obiekcje co do zamawiania produktów, a zwłaszcza kosmetyków przez konsultanta lub przez internet. Mnie osobiście zawsze podobała się ta forma zakupów. Teraz jestem konsultantką AVON i przybliżę Wam trochę zasady, które funkcjonują w tej firmie. Mam nadzieję,że ten post rozwieje wasze wszelkie wątpliwości. 

ZAPRASZAM!

Sposób zakupów jaki oferuje AVON (ale nie tylko) jest moim zdaniem najwygodniejszą i idealną dla ludzi zabieganych opcją. Prawdopodobnie jedna z Twoich koleżanek jest konsultantką, jesteście umówione na spotkanie? Nic nie stoi na przeszkodzie,żeby chwilkę poświęcić na rozmowę o kosmetykach. A jak nie masz na to czasu, poproś o katalog i oglądnij go kiedy znajdziesz chwilkę wolnego. Nie wymaga to wyjścia z domu, przemierzenia drogi do sklepu i pogubienia się między półkami pełnymi kosmetyków. Możesz otworzyć katalog w każdej chwili, wygrzewając się na fotelu pod kocykiem w trakcie oglądania ulubionego serialu. 

No i co z tego,że mam dostęp do katalogu skoro nie wiem czy kolor szminki w katalogu, która mi się podoba zgadza się z rzeczywistym?

A jaki problem poprosić konsultantkę o próbkę, a może akurat ma tę szminkę w domu? Teraz prawie każdy kosmetyk kolorowy ma próbki więc podejrzewam,że i ta się znajdzie. Po za tym dziewczyny z kanału Avon MakeUP TV pokazują jak na żywo wyglądają kosmetyki a z każdym katalogiem prezentują nowości dlatego serdecznie zapraszam was na ich kanał---> avon MakeUP TV .

Zamówiłam produkt, jestem z niego niezadowolona, wydałam niepotrzebnie pieniądze, CO TERAZ? JUŻ NIGDY NIE ZAMÓWIĘ NIC Z KATALOGU.

Taki problem to nie problem. Zgłoś to konsultantce, ponieważ klient ma prawo skorzystać z gwarancji AVON i zwrócić produkty w ciągu 3 miesięcy od ich zakupu. Pod warunkiem,że zużycie kosmetyków nie przekracza 25%. Nie skreślajcie marki przez jeden czy dwa felerne kosmetyki. Tyle czytam o bublach z avonu, ale czy macie taką markę, której każdy kosmetyk was zachwycił? Szczerze w to wątpię. Po za tym Avon oferuje produkty z różnych półek pod względem jakości no i oczywiście ceny. Jeżeli produkt z serii Color trend Wam się nie sprawdził to nie znaczy,że ten z Luxe będzie do bani. Ale podkłady z Luxe kosztują 40 zł, to bardzo dużo!. Tak a te drogeryjne z Maybelline czy np. z Rimmela ile kosztują? Też w tych granicach. A jeżeli chodzi o kolor to wystarczy poprosić konsultantkę o próbki.
AVON ma strasznie wysokie ceny! Co do dodatków to się zgodzę, ale kosmetyki? W życiu, mają ceny podobne do cen kosmetyków drogeryjnych a czasem nawet tańsze.

Nie namawiam Was,żebyście zrezygnowali z zakupów w drogerii, też je bardzo lubię ale nie skreślajcie Avonu czy innych tego typu firm. Regularnie testuje kosmetyki Avonu,żeby klientkom przedstawiać swoje opinie na ich temat. Oczywiście ja też spotkałam się z bublami w Avon, nigdy nie naciągam na coś co mnie nie zadowoliło, moje opinie są obiektywne.
Dlatego tak sobie teraz pomyślałam, dajcie znać czy podoba Wam się ten pomysł. Specjalnie dla Was przygotuje zestawienie kosmetyków z każdej kategorii, jakiś który mi się nie sprawdził( jeżeli taki będzie) i taki, który szczerze polecam. I zapewniam Was,że nie będą to same najdroższe rzeczy z katalogu. Wszyscy zainteresowani- CZEKAJCIE!

Starałam się przygotować post z atrakcjami Lizbony, ale był przepełniony samymi suchymi faktami i zdjęciami więc nie wydawał mi się zbyt atrakcyjny. Nie był w moim stylu ani w stylu Lizbony.

Żeby zrozumieć to co się tam dzieję trzeba wczuć się w klimat tam panujący. Ja wiem,że dłuższe wycieczki są kosztowne i często nie jesteśmy w stanie takich sobie zorganizować ale moim zdaniem warto w Lizbonie zatrzymać się na dłużej jeżeli to możliwe bo gonienie za atrakcjami turystycznymi byle by zdążyć przed powrotem do kraju jest bezsensowne. Złapmy od Portugalczyków ten ich spokój, nie śpieszmy się, nic nam nie ucieknie, wyciszmy się i nacieszmy widokiem.

Opowiem na podstawie mojego dnia. Fakt,że ja spędziłam tam miesiąc, jestem zafascynowana tym miejscem i chciałabym tam zamieszkać więc korzystałam z każdej chwili ale polecam zaplanować sobie podobnie swój dzień.

Przez pierwsze 1,5 tyg po pracy zawsze wyznaczałyśmy sobie z koleżanką cel wycieczki i szłyśmy tam na piechotę lub kawałek tylko przejeżdżałyśmy metrem z uwagi na to gdzie mieszkałyśmy. Dużo spacerowałyśmy, uwielbiałyśmy się gubić w wąskich uliczkach, posłuchać fado, poczuć się jak tutejsi a nie turystki. Praktycznie każdy nasz wieczór wyglądał tak samo. Z Rossio szłyśmy deptakiem pod łuk triumfalny, po drodze kupowałyśmy chyba najpyszniejsze lody jakie kiedykolwiek jadłam. Polecam, nie pamiętam nazwy lodziarni ale mają w logo aniołki. Jeżeli kupicie w rożku to panie zrobią wam z lodów prześlicznego kwiatka, niestety nie mam jak tego pokazać bo za każdym razem brałam w kubeczku. Później szłyśmy pod Łukiem na Praca do Comerio i siedziałyśmy sobie na rzeką Tejo. Wieczorami często stali tam grajkowie, wiadomo,żeby zarobić pieniądze ale niesamowicie umilali odpoczynek w tym miejscu.

Proponuje wycieczkę zacząć na placu Margues de Pombal. Może nie jest to jakieś bardzo niesamowite miejsce ale z ogródów znajdujących się tam można zrobić przepiękne zdjęcia obejmując pomnik a w tle rzękę. Następnie zejść w dół w strone placu Restauradores i tam wsiąść w bardzo popularną w Lizbonie windę Glorię, kiedy wysiądziecie wystarczy wejść po schodach i znajdziecie się na punkcie widokowym Miradouro de Sao Pedro de Alcantara ( dokładnie tak będzie pisało w google maps jakbyście chcieli sprawdzić). Z tego miejsca bardzo dobrze widać Zamek św. Jerzego i Katedrę Se. Nacieszcie się widokiem a następnie wroćcie i pobłądźcie w uliczkach, prawdopodobnie zejdziecie na Rossio jeżeli będziecie pilnować się lewej strony. Stamtąd już prosta droga na Praca do Comercio, po drodze będziecie mogli podziwiać Klasztor karmelitów znajdujący się gdzieś na wzniesieniach, po za tym miniecie windę Santa Justa, szczerze mówiąc nią się nie przejechałam, ponieważ zawsze tam są ogromne kolejki i nawet jak rozmawiałam z ludźmi, którzy już dłuższy czas mieszkają w Lizbonie, też nie mieli okazji skorzystać z windy, tak jest oblegana przez turystów, ale podobno z góry jest niesamowity widok więc jak wam się kiedykolwiek uda tam dostać to super.

Osoby, które już czytały coś na temat Lizbony nie zdziwię jeżeli polecę dzielnicę Bairro alto (zwłaszcza w nocy), Baixa, Chiado, Alfama no i oczywiście Belem. Ale dlaczego to już przybliżę wam w najbliższym poście na temat Lizbony.

Tym czasem zostawiam was ze zdjęciami z miejsc o których dzisiaj wspomniałam, wiem,że nie są najwyższych lotów ale na wyjeździe używałam aparatów szkolnych. Mimo wszystko się starałam i mam nadzieję,że jakoś wyglądają.

Osobom spragnionym wiedzy z bardziej profesjonalnej ręki polecam stronę infolizbona *klik*. Była mi bardzo pomocna przed wyjazdem.

Zachęcam do śledzenia mojego bloga, szczególnie osobom, które czekają na kolejny post o Portugalii, ponieważ mam zamiar nie tylko zrobić post o stolicy ale też innych miejscach, które odwiedziłam.

poprzedni post o Lizbonie- *klik*
*szukając zdjęcia dla was zdałam sobie sprawę,że nie mam wielu, które pamiętam,że na pewno robiłam dlatego przepraszam,że nie ma na nich wszystkich miejsc o których wspomniałam*

łuk triumfalny

miejsce gdzie często siedziałyśmy

winda Gloria

Marques de Pombal

w tle widać Zamek św. Jerzego

winda Santa Justa

Hej, dzisiaj znowu przygotowałam dla Was prosty przepis na przepyszne śniadanie. Kto ma mnie na snapie nie będzie nim zaskoczony, dlatego już teraz zapraszam was do dodania "nowag9981", ponieważ czasami pojawiają się tam ciekawe rzeczy.

Jaglanka czyli dobra alternatywa dla tych osób, którzy są już znudzeni owsianką. Moim zdaniem jest smaczniejsza. Wiele osób nie przepada za owsianką, ponieważ wygląda jak "papka" tutaj tego nie ma dlatego zachęcam do spróbowania, zwłaszcza,że wykonanie jej jest bardzo proste.

Wystarczy wziąć dowolną ilość kaszy jaglanej i dwukrotnie większą ilość płynu, np. wody lub tak jak ja-mleka. Jeżeli kasza jest jeszcze trochę za twarda- sukcesywnie dolewamy odrobinę więcej mleka/wody.

Ja swoją wykonałam z:

- 0,5 szklanki kaszy

-szklanki mleka

-łyżki nasion chia

Jaglankę możecie jeść z czymkolwiek chcecie, w moim przypadku standardowo są to owoce zebrane z ogródka, ale można ją podawać z suszonymi owocami, bakaliami, jabłkiem i cynamonem, no z wszystkim co tylko sobie wymyślcie. 

SMACZNEGO!

Jedni ją kochają, drudzy nienawidzą. Co takiego urzekło mnie w tym mieście i co ja w ogóle tam robiłam? W tym poście trochę o tym co robiłam cały miesiąc w Lizbonie a o samym mieście opowiem wam innym razem, ponieważ szykuje osobny post o moich ulubionych miejscach w stolicy Portugalii i tych, które warto zobaczyć. MIŁEGO CZYTANIA!

Nigdy o tym nie wspominałam ale chodzę do technikum gastronomicznego. Od 2 do 30 maja przebywałam w Lizbonie na praktykach w ramach projektu erasmus+ realizowanego w mojej szkole. Aby się dostać trzeba było zdać egzamin z języka angielskiego, z przedmiotów zawodowych, przejść rozmowę w języku angielskim no i pod uwagę były brane oceny i zachowanie. Dostało się 16 osób, punkty nie były podawane,żeby nikt nie czuł się poszkodowany ale dowiedziałam się czegoś co nieco podbudowało moje ego, nie będę tego pisać wprost, możecie się tylko domyślać :).

Przechodząc już do samego wyjazdu. Pierwszy raz miałam okazję lecieć samolotem z czego się niezmiernie cieszę, ponieważ od dziecka marze o odwiedzeniu wybranych kraji a raczej się nie obejdzie bez podróży samolotem, której się okropnie bałam, ale nie okazała się wcale taka zła, wręcz polubiłam latać i chyba od tego momentu samolot to mój ulubiony środek lokomocji.

Co do mojego życia w Lizbonie. Do godziny 13:30 pracowałam w restauracji( o tym też osobno bo mam dużo wam do opowiedzenia). Później zazwyczaj odpoczywałam, jadłam obiad i szwendałam się z koleżankami po mieście, ponieważ chciałam zobaczyć całe miasto. Szłyśmy na kolacje i znowu na miasto przed snem. W weekendy mieliśmy wycieczki całą grupą. Generalnie długo przygotowałam się do wyjazdu, ponieważ chciałam jechać tam już wiedząc co muszę zobaczyć, czym się zając po południu, wszystko dokładnie planowałam,żeby potem nie żałować,że czegoś nie zobaczyłam, ponieważ uwielbiam zwiedzać i ogólnie podróżować. Nauczyciele się ze mnie śmiali,że ciągle gdzieś łaziłam haha.

Co do Lizbony. Cholernie tęsknie za tym miastem, czuję,że to jest moje miejsce na ziemi i wcale nie przesadzam. Nie jeżdżę po świecie aż tak dużo ale trochę w swoim życiu widziałam i przysięgam,że żadne miasto mnie tak nie zaciekawiło jak to. Pierwszy raz poczułam chęć zamieszkania gdzieś indziej niż w Polsce. Zawsze myślałam o wyprowadzeniu się za granicę ale w żadnym mieście, w którym byłam nie znalazłam "tego czegoś", które spowodowałoby,że chciałabym w nim zamieszkać. 

Przede wszystkim mentalność ludzi jest inna. Uwielbiam to w obcych krajach,że nikogo nie obchodzi skąd pochodzisz. W metrze siedzi polak, szwajcar, Portugalczyk, arab, murzyn i nikt nie patrzy na siebie nawzajem krzywo. A w Polsce co by było? "Ty patrz murzyn!". Na bank znalazłby się chociaż jeden dureń, który nie dałby przejść czarnoskóremu obojętnie. Jesteśmy jeszcze zbyt zacofani, a tam są do tego przyzwyczajeni. Po za tym czytałam i słyszałam od wielu osób, że Portugalczycy są bardzo mili i pomocni. Myślałam,że to taki wyolbrzymianie ale kiedy sama tego doświadczyłam to przyznałam wszystkim rację. Kierowca autobusu czy tramwaju, sklepikarka, zawsze przywitają cię z uśmiechem na twarzy a nawet zagadają. Wszyscy w pracy mówili sobie wzajemnie dzień dobry, pytali o samopoczucie bez względu na to czy się znali. Prawdopodobnie jeżeli zapytalibyście Portugalczyka o najbliższy sklep a on nie potrafiłby wam tego wytłumaczyć wziąłby was za rękę i zaprowadził. SERIO. Długo by się rozpisywać na temat ich kultury, wiadomo znalazły by się jakieś wyjątki ale uogólniając to naprawdę wspaniali ludzie. Zapomniałam wspomnieć,że mają wielki szacunek do starszych osób.

Po za tym w Lizbonie czułam się bardzo swobodnie i nie bałam się wyjść na miasto po 22 tak jak w Polsce. No i w grę oczywiście wchodzą pieniądze, w porównaniu do ich wypłaty życie tam jest tak tanie ale to jak w większości państw w strefie euro. Chociaż nawet z moim kieszonkowym dawałam sobie nieźle radę a nawet zaoszczędziłam. Klimat też mi odpowiada. Nie jest za gorąco ale też nie za zimno. Lizbona uchodzi za dosyć deszczowe miasto i to da się zauważyć, ale czasem warto się ochłodzić i odetchnąć świeżym powietrzem bo kilku dniach duchoty. 

Bardzo chciałabym tam zamieszkać, co z tego wyjdzie nie wiem, na razie postaram się,żeby wrócić tam w przyszłym roku. Moment pożegnania był dla mnie okropnie ciężki, w samolocie leciały mi łzy, lądując we Wrocławiu również a na widok mamy i po masię pytań w aucie w drodze do domu to już w ogóle się poryczałam. Codziennie myślę o tym wspaniałym czasie spędzonym tam i o ludziach, których tam poznałam, i którzy przyczynili się do tego,że mój pobyt przebieg tak dobrze, ponieważ dzięki nim nie czułam się obco tylko jakbym mieszkała tam od lat. Miasto znam już prawie na wylot i niedługo będę mogła organizować wycieczki bo jest co zwiedzać. Nie wspomniałam jeszcze o tym,że niesamowicie zaimponowała mi architektura, uwielbiam stare miasto, kompletnie nie zagłębiałam się w tą nowszą część miasto, ponieważ nie bardzo mnie interesowała. Kuchnia też niczego sobie, mają ten komfort,że mają dostęp do świeżych owoców morza, w każdym sklepie pachnie rybami i nie są wcale mrożone tak jak u nas. W deserach też się odnalazłam, mieszkańcy półwyspu iberyjskiego uwielbiają słodkości dlatego nie zdziwi mnie jeżeli nie będziecie w stanie zjeść chociażby całego ciastka.

Moim ulubionym supermarketem jest "Pingo doce", ponieważ jest to odpowiednik naszej Biedronki. To właściciel właśnie tego sklepu kiedyś odkupił od Polaka nasz kochany tani sklep dlatego często możemy w nim znaleźć portugalskie produkty a w Portugalii możemy kupić jogurty z żółtym logiem Biedronki. Po powrocie dostrzegłam tyle cech wspólnych,że szok, chociażby tą samą szatę graficzną gazetek, reklam, nawet moje kochane płatki kosmetyczne w Polsce mają już takie opakowania jak te, które kupowałam w Portugalii.

Zazwyczaj głośno jest o Hiszpanii a Portugalia schodzi na drugi plan, byłam w obu państwach i bardziej spodobała mi się Portugalia, o gustach się nie dyskutuje ale przykro mi czasem,że są tak zdominowani przez swoich jedynych z resztą sąsiadów, ponieważ ich kraj jest równie piękny, kultura ciekawa no i w mojej opinii Portugalczycy są przystojniejsi, totalnie moje serce skradły ich czarne włosy, w życiu nie widziałam tak głębokiego i ciemnego koloru. 

Nie jestem pewna czy wspomniałam o wszystkich, ponieważ kiedy myślę o Lizbonie mam tyle myśli w głowie,że często zapominam o czymś, tyle się tam wydarzyło. O samych zabytkach i całe miasto przedstawię wam w późniejszym poście. Na tą chwilę zostawiam was z paroma moimi zdjęciami, ponieważ nie chce zbytnio spojlerować przyszłego postu :)

Wczoraj zakończyła się przygoda polaków z euro. Jako fanka piłki nożnej postanowiłam się odnieść do wczorajszego meczu ale nie tylko.
ZAPRASZAM!

Zacznijmy od "Adama i Ewy". Skąd we mnie ta miłość do futbolu? Mimo,że nigdy nie trenowałam, nie wiązałam z tym sportem przyszłości to zawsze gra sprawiała mi wiele radości. Jako dziecko każdy dzień spędzałam na granie w nogę w naszym osiedlowym składzie. Po za tym mój dziadek kiedyś trenował i oglądał każdy mecz, ja to jako dziecko podpatrzyłam i pewnego dnia siadłam z  nim i mi się spodobało.
Niestety nie jestem w stanie oglądać każdego meczu, ponieważ nikogo u mnie w domu to nie interesuje ale staram się wszystko śledzić na bieżąco, tych najważniejszych rozgrywek nie przepuszczam i zmuszam rodzinę do oglądania jak np. teraz podczas euro 2016. Kiedyś było mi łatwiej bo mieszkałam z dziadkiem i to z nim mogłam śledzić biało-czerwonych.

Wracając do mistrzostw. Bardzo chciałam napisać ten post, ponieważ wczorajszy mecz nie daje mi spokoju zwłaszcza kiedy oglądam wywiady z Fabiańskim, który zawsze był dla mnie wzorem, ponieważ byłam zapaloną bramkarką jako dzieciak. Zrzucanie na niego winy czy na Błaszczykowskiego jest kompletnie bezpodstawne. Cała drużyna pokazała wczoraj klasę i na pewno zasiała postrach wśród innych graczy. Generalnie nie wkurzyło mnie to,że się nie dostaliśmy tylko to,że to akurat Portugalia przeszła do dalszego etapu. Nie mogę powiedzieć,że grali słabo ale mecz ewidentnie był nasz, stwarzaliśmy lepsze sytuacje, kontrolowaliśmy w miarę przebieg spotkania a co najważniejsze nie daliśmy się aż tak zepchnąć do defensywy jak podczas spotkania ze Szwajcarami. Pomijam już fakt,że Portugalczycy trochę na farcie przeszli do następnego etapu, ponieważ gdyby nie ten rykoszet Łukasz pewnie byłby w stanie to wybronić, zwłaszcza,że już był gotowy na przyjęcie strzału kiedy nagle piłka zmieniła trajektorie lotu i mimo jego starań nie był już w stanie sięgnąć. Gdyby nie to, nie doszło by w ogóle do dogrywki i karnych, nie mam na myśli tego,że to wina Grześka bo chciał dobrze i nikt nie ma mu tego za złe. A karne to loteria, jasne,że liczą się tu też umiejętności i radzenie sobie ze stresem bo jest to sytuacja 1:1 ale nie jesteśmy w stanie nad tym tak zapanować jak podczas meczu. Mało który bramkarz jest w stanie wybronić całą serie karnych jeżeli w ogóle taki istnieje. A strzał Kuby? Trudno zdarza się, jeden raz udało się portugalskiemu bramkarzowi wyczuć naszego piłkarza. Jak to powiedział Jose Fonte: " [...] Jakub Błaszczykowski nie zepsuł jedenastki, a po prostu Rui Patricio świetnie interweniował. Wasz zawodnik nie powinien się za to obwiniać".

Nie chce tu chwalić pojedynczych zawodników, ponieważ wszyscy grali niesamowicie. Generalnie wczorajszy mecz był bardzo dobry, na pewno polska kadra pokazała się z dobrej strony, udowodnili,że stworzyli zgrany zespół i na pewno na euro nie poprzestaną.A przynajmniej mam taką nadzieję

Podsumowując występy naszej reprezentacji na mistrzostwach we Francji. Jestem z nich mega dumna, zawsze będę wspierać ich całym sercem, nie przegraliśmy żadnego meczu, nawet wczorajsze 120 minut zakończyło się remisem. Także chapeau bas, wykonali wspaniałą robotę.

TO JESZCZE NIE KONIEC!